Vertrek naar Nederland
Helaas begon het vanmorgen rond 6:30 te regenen en volgens de slimme telefoon om 8:30 nog een piek…zo ging het ook. De boot vertrekt vandaag pas om 15:00 uur maar het is mijn plan om rond 12:00 uur toch richting de haven te gaan.
Na een heerlijk ‘expedition breakfest’ en een kop koffie de (natte) tent opgeruimd en de puinhoop in de auto gereorganiseerd. Het lukte vanochtend om de kerkdienst van de ‘open hof’ te volgen en dat was een fijn moment van herkenning.
Rond 12:00 uur de camping achter me gelaten en in de wachtrij voor het oprijden op de boot gaan staan. In de wachtrij een heel leuk gesprek gehad met een echtpaar over alles wat ons als Nederlanders bezig houd. Deze mensen hadden er bewust voor gekozen om drie weken lang zich af te sluiten voor alle ‘nieuws’ en daar heb ik beeld bij. Lotte zei hetzelfde; ze werd er helemaal beroerd van hoeveel mensen er door ongelukken en incidenten om het leven kwamen en hoeveel branden en overstromingen enz. er gaande zijn. Ik snap heel goed dat mensen behoefte hebben om zich daar even voor af te sluiten om nieuwe energie op te doen.
Een ‘leuk verhaal’ was dat ze met hun oude VW Transporter pech hadden omdat een steen hun voorruit verbrijzelde. Toen het gebeurde stopten ze zo snel als mogelijk en stonden op het erf van een Noor die heel behulpzaam bleek. Een ruit voor een oude VW Transporter heb je niet zomaar gevonden maar het ‘toeval’ bleek dat de Noor een vriend had met eenzelfde VW Transporter waar de voorruit wel uitgehaald kon worden zodat die in die van de VW van deze mensen gezet kon worden. Ondertussen mochten de mensen wel gebruik maken van een slaapkamer in het huis van de Noor en omdat het toch wel even tijd koste mochten ze gerust de elektrische fietsen gebruiken om de tijd te doden en de omgeving te verkennen. Uiteindelijk is de ruit overgezet en konden deze mensen hun reis vervolgen….dit verhaaltje, als goedheid van mensen in het hier en nu, als tegenhanger van alle ellende die media dagelijks over ons uitstorten.
Na het settelen aan boord viel er blijkbaar iets van me af want er volgde een forse migraine aanval….na wat uren slaap mocht ik me om 19:00 uur melden voor het Diner…de gang van zaken heeft een hoog Falwty Towers gehalte maar het eten is goed. Ik heb in alle rust mensen om me heen geobserveerd en heb stilletjes zitten genieten van zowel de mensen als het eten. Daarna snel m’n mandje is en lekker de samenvatting van de sporten van de dag gevolgd.
Vanochtend om 7:00 uur opgestaan, gedoucht en het ontbijt buffet gebruikt. Terwijl we aan het ontbijten waren voeren we langs Borkum en kwam Emden en de Eemshaven in zicht.
Ik heb mijn cabine opgeruimd en schrijf dit afsluitende verhaal zodat ik het zo kan uploaden. De omroep installatie geeft aan dat alle passagiers met een auto zich om 9:00 uur naar de publieke ruimten moeten begeven en vandaar het verzoek krijgen om naar hun auto te gaan…dat zal ik maar doen. Ik sta als derde in de rij….op naar Heerenveen om aan het werk te gaan.
Kristiansand verkend
Na een doorwaakte nacht (de slaap kon ik niet pakken) vanochtend vroeg uit de veren. Na het ontbijt zat ik rond 8:30 op de fiets om een route te rijden die ik gisteravond vond op Komoot. Om te voorkomen dat ik m’n hand overspeelde heb ik gekozen voor een toerfietsroute van 45 km. De waarschuwing ‘zwaar’ en ‘ u zult misschien af en toe met de fiets aan de hand moeten lopen’ bracht me aan het twijfelen. Ik snap dat Komoot ook voor het oudere publiek routes beschrijft….het was een prachtige route waarvan de helft langs een mooie bochtige kustroute. Ik heb geprobeerd wat foto’s te maken…
Rond lunchtijd weer terug, gedoucht omgekleed en na de Lunch het dorp in. Het centrum ligt om ongeveer 2,5 kilometer van de camping. Toen ik vertrok regende het maar dat was van korte duur. Het was erg druk in het centrum, winkels die me niets zeiden en terrassen vol gezellige mensen, het was nogal druk. Gelukkig heeft Kristiansand een soort van boulevard met veel leuke speeltoestellen, mooie gazons en tuinen.
Na wat rondstruinen vond ik een plek in de zon en heb heerlijk boek liggen lezen…ondertussen kwam het bericht dat mijn zus onze moeder achtergelaten had op het vliegveld van Mérignac (geen granny dump?) in afwachting van haar vlucht naar huis. Ze was 6 weken bij Sarai & David en kinderen in Creon en Lalinde. Ze hoopt vanavond rond 23:00 weer thuis te zijn in Sauwerd.
Op de terugweg naar de camping bedacht ik me dat ik best wel zin had in iets maar de prijzen hangen me langzaam aan wel de keel uit. Dus heb ik in de KIWI wat fruit, chips en dat soort spul gekocht. Voor de lunch kocht ik een kaneelbroodje, koffie en een cola en betaal daar dan gewoon 100 NOK (€ 10) voor….zit dus nu lekker met de rug tegen ‘mijn boom’ voor de tent en geniet van de meegebrachte spulletjes.
Zo uitgebreid dineren?; fruit vooraf, noodle starter, hoofdgerecht een pasta Bolgnese, gevolgd door kop koffie met chocolade en een heerlijk korenwijntje…..het beloofd een lange avond te worden…
Ondertussen contact met tal van mensen over heel het Europees continent en dat is best wel bijzonder. Moeder is geland op Schiphol en wacht op haar taxi en er wordt veel gereisd want maandag beginnen de meeste mensen die ik ken weer.
Al lopend heb ik veel nagedacht over al die vluchtelingen die met slechter snoeisel, slechtere kleding en uitrusting met alles wat ze dragen kunnen onderweg zijn. Niet voor hun lol maar om een betere toekomst een beter leven op een aardbol die wij in vakjes verdeeld hebben.
Het systeemdenken van Nederland van met name de partij die Nederlanders tot de grootste partij hebben gemaakt faalt op alle kanten. Of het nu gaat om huizenbouw of milieuproblematiek of energiecrisis. We weten dat het anders moet maar kiezen er voor om bij het oude te blijven. Het wordt een heftig jaar wat voor ons ligt.
Vanwaar de laatste oprisping….gisteravond zat ik nog even in de auto. De auto staat naast de vuilnisbakken en daar waren drie Nederlandse jongetjes (zie foto)heel druk bezig om alle blikjes uit de vuilnisbakken te halen. Ondertussen was er blijkbaar onrust onder de jongens want ze hadden het er over dat ‘de buit’ wel eerlijk verdeeld moest worden. Toen ik vanmiddag aan het lunchen was kwam een zwerver het terrein op die na een snelle inspectie er achter kwam dat ‘de buit’ verdwenen was….verwarrende gedachten komen dan bij me op; wat gaat hier goed en wat kan anders…Blij overigens met statiegeld op plastic flessen en hopelijk binnenkort ook op blik….?
Reizen van Lillehammer naar Kristiansand
Rustig de boel bij elkaar gepakt, ik had al zo veel mogelijk spullen in de auto laten liggen en heb de rest nadat het een poosje te drogen had gestaan en gehangen losjes opgevouwen en maar in de auto gelegd. Mijn Duitse buurvrouw nodige voor een kopje koffie en we hebben even gezellig zitten kletsen over het weer de vakantie en waar we vandaan kwamen. Ze reisde met twee dochters in een huurcamper en hadden het noorden van Noorwegen doorkruist zo begreep ik.
De douche was kapot, tenminste iemand had de rubbers tussen de douchekop en de slang gehaald…..het water spoot alle kanten op met als gevolg dat er redelijk wat capriolen uitgehaald moesten worden om überhaupt het shampoo uit mijn haar te krijgen. Wie haalt er nu rubbers uit een koppeling….
Snel een bak koffie voor onderweg en wegwezen. Het ritje naar Kristiansand was ongeveer 500 km waarbij de snelheden over langere afstanden 80-110 km/hr zijn. Rond een uur of vijf was ik op de camping waar ik de laatste twee nachten wilde staan. Wat een leuke camping. Na het eten nog even een rondje gemaakt, zie de video’s. Allemaal Nederlanders natuurlijk…het is net zo’n kolonie zeemeeuwen die kwetterend zitten te wachten op een boot die vertrekt. Wel gezellig want een Nederlands meisje (7jr) moest haar verhalen even aan mij kwijt; dat ze een snoekbaars had gevangen en mama twee, dat mama op de ambulance werkt en ze met een auto in de wolken hadden gereden, ze twee broers had en sommige snoekbaarzen giftige stekels hebben…en zo ging het nog een poosje door….heel gezellig…ze staat nu de afwas te doen met haar broer….hetzelfde gekibbel als altijd…nog niet schoon, doe maar over…geweldig. Zo herkenbaar.
Ik ga lekker m’n mand in, luisteren naar alle gezellige geluiden van de camping. Verder met het lezen van Isabel haar verhalen en nadenken over wat straks eerst moet als ik weer terug ben in Nederland.
Na gedane zaken
Vandaag lekker bijkomen van gedane zaken. Een slow day..zogezegd.
Met Lotte afgesproken dat we zouden brunchen dus na de douche en poetsbeurt naar de KIWI supermarkt in haar buurt om de spullen voor de brunch en
overige zaken die ik in haar keukenkastje nog niet had gezien op te halen.
We hebben gezellig samen gezeten en gekletst over hoe het ging, wat nog gedaan moest worden enz. Het introductie programma is intensief en zaken als een ‘kroegentocht’ zijn vooral om financiële redenen niet echt interssant. Gelukkig maar en je hoeft niet aan alles mee te doen…ze heeft een leuke groep mensen om zich heen zoals het nu lijkt. We hebben afscheid genomen, met een klein half jaar hoop ik haar gezond en wel weer te ontvangen.
Terug op de camping regenende het stevig dus alle tijd, ik had wifi de mails, apps, krant en nieuws van de afgelopen dagen te lezen. 23 augustus teken ik de koopovereenkomst voor mijn nieuwe woning en daarvoor moeten zaken uiteraard geregeld zijn en worden. De griffie had vragen, een collega raadslid wilde de afspraken die we gemaakt hadden in onze laatste vergadering voor het reces graag oppakken met de fractie. Het werk wilde graag een aantal dingen weten. Waar een regenbui al niet goed voor is. Na wat telefoontjes over en weer waren de meeste dingen geregeld.
De laatste dag Lillehammer, dus nog even lekker struinen door de stad. Bij een winkel waar lokale producten verkocht worden was de verleiding te groot. Ik vroeg de man of hij lokale bieren verkocht en zag de kaas, jam en worst….hij had wel bier maar mocht dat niet verkopen…? Hij mocht het wel serveren op het terras onder de parasol in de regen en hij maakte voor mij met alle plezier een klein bordje klaar met lokale producten…mooi, de man wist me precies op de goede plek te raken…
Het zal een vreemd gezicht zijn geweest maar ik heb me kostelijk vermaakt met de lokale producten en aansluitend heb ik een rendieren en elandworst meegenomen…
Het was nog te lang om in het dorp te blijven hangen voor een afscheidsmaaltijd in Lillehammer dus eerst maar even terug naar de camping. Het bleef maar regenen dus maar een beetje in de auto blijven hangen, mails beantwoordt vervolgens terug gegaan naar het dorp.
Lekker bij Egon gegeten, het adres waar je moest zij volgens de buddy van Lotte. Het eten was uitstekend, de muziek bijzonder…dance-, tranceachtig. Prachtig interieur overigens.
Nu weer op huis aan, een beetje een verzopen dag. Morgen trap ik af naar Kristiansand, misschien dat ik onderweg nog wat leuks zie. Maar vooral genieten van de rit en de omgeving.
Welterusten voor nu, ik hoop morgen in het hier en nu weer leuke mensen te ontmoeten.
Derde dag wandelen
Vanochtend rond 6:00 wakker en de handel in de tent zo goed mogelijk opgeruimd, buiten was het nog erg nat. Uiteindelijk de tent afgebroken en alles zo snel mogelijk opgeborgen. Nog even snaveltje poetsen, toiletteren en op naar de receptie…er brande licht er stond een zwarte Mercedes voor de deur maar de boel bleef doods ondanks mijn roepen. Dan moet je het ook zelf maar weten…
Zo wat ben ik stijf, we zullen zien. Ik beweeg me, zo voelt het, als een bejaarde…k’heb even om mee heen gekeken of iemand me zag stumperen…gelukkigal snel dook het pad het bos in en liep parallel aan een prachtig riviertje met allemaal watervallen en stroomversnellingen..prachtig maar ook erg glibberig. Heerlijk genieten.
Onderweg een bankje gevonden in het bos en daar m’n ontbijt en koffiemoment gebruikt. Het bankje bij de waterval heb ik gelaten voor wat het was, wat een herrie dat water…wel mooi.
Wat me nu al een paar keer gebeurt is in zowel de tweede als de derde dag dat paden die aangegeven worden er gewoon niet zijn. Dus dat keutel ik wat links en rechts voor de bosrand en duik dan het bos maar in en probeer dan wat…soms gaat dat goed en dan is het een heel oud pad is wat niet onderhouden wordt maar een paar keer was er gewoon echt niets behalve schapen. Schaapachtig kijken naar zo’n rare rugzaktoerist heeft ook weer betekenis gekregen…Maar goed daar sta je dan…met de slimme telefoon loop ik dan zo goed en kwaad als het kan naar een iets groter pad in de beurt…en die meneer van Komoot maar zeggen; ‘u hebt de route verlaten’….die is lekker…
Buiten Lillehammer (ver buiten) kwam ik opeens een monument tegen (foto). Het was de plek waar de mobilisabele mannen zich op 8 mei 1945 verzamelden voor een tegenoffensief om de bezetters te verdrijven.
Wat heel fijn is met al die regen is dat er volop water is, wat je dus niet op je rug mee hoef te nemen. Dat scheelt zo maar maximaal twee kilo van de 20. Ik gebruik een filtersysteem wat superhandig is. Het water in de sloot (ook thuis) maak je in een handomdraai tot drinkwater.
8 km voor het einde heb ik op een van die typische bruggen de schoenen geïnspecteerd, kletsnat van binnen en van buiten doordat je steeds door natte bosbessen struiken loopt. Erg slecht voor de voeten dus daar wil ik de volgende keer beter om denken, ik had gamaschen bij me maar dacht ze niet nodig te hebben…leerpuntje!
Het traject wat vervolgens gelopen moest worden ging 4 keer door moerasachtige stukken. Dat zijn in de winter paden die wanneer ze hard bevroren zijn worden gebruikt door mensen met sneeuwschoenen zo vertelde een meneer. Ik heb de eerste doorsteek geprobeerd…zelf als ik snel liep liepen m’n schoenen vol, dus het plan moest anders, meneer Komoot bleef maar zeuren maar met een stukje omlopen kwam het helemaal goed.
Het einde van de tour liep langs de prachtige watervallen van Lillehammer (video) en belande ik in het studenten kwartier en sportvelden van Lillehammer. Lotte snel geappt of ze thuis was omdat mijn auto, fiets en alle andere spullen bij haar stonden.
Helaas had ze geen tijd voor me…een druk introductie programma waar ik niet helemaal in pas. Dus de spullen opgehaald en naar de camping Lillehammer gereden.
Het spul weer opgezet, blaren geprikt, achterklep diner gemaakt…heeeerlijk een zakje ‘Macaroni Carbonada’ speciaal bewaard. Koffie na. De auto is een bende maar dat boeit niet.
Zo lekker douchen en dan met een borrel op m’n mandje in…wat een heerlijkheid. Drie dagen trekken door de heuvels van Lillehammer, dit smaakt naar meer maar voor nu is het even klaar.
morgen misschien nog even ontbijten/lunchen/dineren met Lotte en dan alvast een beetje richting Kristiansand.
Welterusten allemaal.
Tweede dag wandelen
Hopelijk is het te volgen, dank Leen voor de terugkoppeling.
Gisteravond met de kippen op stok en vanacht met wat regenbuien en vreemde geluiden waar je toch wakker van wordt heerlijk geslapen. Evengoed
vanochtend met kleine oogjes wakker geworden en eerst maar naar het meer om water te halen en mezelf op te poetsen.
Fantastisch om tot je knieën in het water te staan en langzaam de mist om je heen te zien optrekken en zelfs een zonnetje cadeau te krijgen. Dat laatste ontvang ik als een knipoog van God.
Het ritueel van tent opruimen en tas inpakken is leuk, als je het goed doet profiteer je er de hele dag van.
Het weer lijkt rustig maar ik heb toch m’n pijpen maar aan m’n broek gezet en houd m’n regenspullen bovenin de rugzak….we zullen zien. Daarom maar wat uitgebreider de tijd genomen voor het ontbijt en de koffie….als je daar je tas onderweg in de regen voor overhoop moet halen is dat niet fijn.
Nu nog even genieten van dit plekje en dan maar weer verder.
Tjonge wat een regen, zoals voorspeld, blij met m’n regenpak wat ik op het laatste moment toch maar gekocht heb.
Even pauze gehouden bij een van de vele vakantiehuisjes om een blaar te verzorgen, even te schuilen voor de regen en dingetjes te (up)loaden.
Geleidelijk hield het op met regenen en arriveerde ik in het ski-dorp Susjøen (de zeven meren). Een groot ski-centrum volgens mij met in elk geval een grote KIWI supermarkt. Ondanks dat ik al mijn eten bij me draag kon ik de verleiding niet weerstaan; een heerlijk kardemom/kaneel broodje, cashewnoten, een appel en een flesje cola….wat kun je dan toch opeens gelukkig zijn. De jongen achter de kassa vroeg ik of mijn slimme telefoon aan de spanning mocht terwijl ik buiten op een bankje mij broodje at…dat mocht van de jongen en ik hoefde er niet voor te betalen.
Vanaf hier was ik een beetje uit de ‘wildernis’ helaas, veel vakantiewoningen en verschillende parken. Gelukkig had de DNT (Noorse wandelvereniging toch wat leuke paden (T1 en T2, moet nog opzoeken waar dat voor staat) tussen deze parken door aangelegd. Het regen pak was al weer uit, het is dampig warm weer als er geen wind staat.
Via een prachtig mooi wandel- fietspad kwam ik een heel eind in de richting voor het einddoel van de dag, nog twee hoogtes en dan was ook deze tocht geschiedenis. De eerste klimmer wilde ik ondanks de damp toch doen, daarvoor ben ik hier tenslotte. Helaas was het uitzicht beperkt (video). Door dus naar de laatste klimmer en het eindpunt.
Het eindpunt was wat dubieus, een pad langs een van de vakantieparken…maar ja je weet nooit of er toch een handig wildkampeerplekje in zit…niet dus. Ook hier maar weer doorgelopen op hoop van beter.
Ondertussen begon het opeens te hozen en was ik voordat ik m’n regenspul aanhad naar tot in de bil… soms zit het even tegen.
Ik belande in Mesnali wat ook weer aan een meer ligt dus ik had hoop net als gisteren, helaas was het valse hoop en staik nu alsnog op de camping van Mesnali. Er bleek geen eigenaar aanwezig, er hing wel een lijst met telefoonnummers die je kon bellen als de deur van de receptie dicht was. Ik heb ze allemaal gebeld maar er werd niet opgenomen. De camping maar verkend en de deuren van douche en WC waren open.
De tent snel opgezet (in het zicht van de receptie) slimme telefoon aan de spanning, eten en koffie en heerlijk onder een hete douche. Alle natte zooi zie ik morgen wel weer. Het ligt nu naast me te dampen (stinken).
Plannen maken en uitvoeren is mooi maar de praktijk is toch altijd net even anders en dat is prima. Ik hoop dat het droog blijft vannacht, het is wel warm, geen slaapzak nodig.
Nog wat foto’s en filmpjes uploaden en dan heerlijk de rust…slaap lekker iedereen.
Eerste dag wandelen
Op pad, geen idee of onderstaande link bruikbaar is, hoor het graag.
https://www.komoot.com/live/MjcwMDQ2MTYyNzA2NToxNjYwNTQ0NTMyODI4X29hNDlZ
Na een goede nachtrust ontbeten gedoucht en een koffie genomen om vervolgens de tocht waar ik naar uitgekeken heb te beginnen.
Hier dus weer hetzelfde, hele steile wandelpaadjes tussen de huizen door die je al snel de lust benemen. Het is natuurlijk ook even je ritme vinden…
Al snel stond ik aan de voet van de Olympische springschans en het was maar goed dat er 900 traptreden zijn….wat een verschrikkelijke hoogte. Alle respect voor de dames en heren die bereid zijn zich naar beneden te storten. Ik zie altijd Eddy de Eagle als ik hieraan denk….wat een kerel…het is hem geloof ik uiteindelijk verboden om competitief deel te mogen nemen aan het schansspringen.
Al snel na de schans ontvouwde zich de schitterende natuur van Noorwegen. Het was een heerlijk geluksgevoel om daar te mogen zijn.
Op een gegeven moment kwam ik in de buurt van wat meertjes die onderdeel uitmaken van de Gropmarka. De Gropmarka is een verzameling van meertjes en moerasgebied waar ik doorheen moet. Een meneer die me achterop liep gaf aan dat ik het prima kom proberen om mijn route te lopen maar dat het hier en daar wel erg drassig kon zijn. Ik heb het gedaan en soms was het inderdaad wat lastig maar het ging goed.
Daarna door naar Nordseter…een vakantiedorp. Aan een meertje heb ik water gefilterd en soep gemaakt even lekker met de voeten in het water en even relaxen…ik hoopte mijn telefoon nog ergens op een terrasje op te kunnen laden maar het leek er niet op dat dit ging lukken. Vakantie is voorbij in Noorwegen.
Met dat ik Nordsetter uitloop zie ik een chalet verhuur en ben daar maar naar binnen gestapt. De dame achter de receptie bleek een Friese die 16 jaar geleden naar Noorwegen was vertrokken en een eigen vakantie bedrijf hadden gerund tot afgelopen jaar. Nu werkte ze hier achter de receptie, wel zo rustig…ik kreeg een biertje van haar en mocht mijn telefoon aan de stroom hangen…
Van de nood een deugd gemaakt schrijf ik dit verhaal en ga zo door wanneer de slimme telefoon weer vol is.
Nadat de telefoon voor 80% opgeladen was en het biertje toch echt op durfde ik niet langer gebruik te maken van de gastvrijheid dus weer aan de wandel.
Ik moest vanaf deze stop in elk geval nog een klim maken van 200 meter en dat ging prima, de paden zijn mooi en ik had er zin aan. Onderweg heb ik me wel een aantal keren omgedraaid omdat het uitzicht op wat ik achterliet wel heel mooi was. Zulke dingen zijn helaas niet in een foto te vangen.
Bovenop de top stond een mooie hut, een dame die gelijk met mij aankwam was van hier en vertelde dat het vooral met de winterdag supergezellig was hierboven en ook best wel druk. Vandaag was het rustig zei ze maar ja de scholen waren ook alweer begonnen.
Overigens de Hogeschool waar Lotte vandaag begonnen is produceert veel mensen die actief zijn in de Noorse filmwereld en staat volgens de dame hoog aangeschreven om hun kunde…leuk, ik kijk graag Scandinavische serie’s, ik zal eens opletten. Belangrijkste is dat Lotte een mooie en goede tijd hier heeft en hopelijk veel opsteekt waar ze haar voordeel mee kan doen.
De wandeltocht ging van moeras naar geitenpaden. En ik kwam veel wandelaars tegen en hier en daar zelfs hardlopers….pffff, wat een moed. Tegen het einde van mijn etappe van vandaag begon het steeds bedenkelijker te worden hoe het nu moest met het slapen. Het kwam er uiteindelijk op neer dat ik ergens boven op een heuvelkam m’n kampement moest gaan maken….niet erg aantrekkelijk als je weet dat er veel regen onderweg is en dat het morgen zoals voorspeld de hele dag pijpenstelen gaat regenen.
Ik besloot daarom maar door te lopen omdat in het lagere deel er veel meer kans op beschutting is. Onder aan de heuvel vond ik een campsite met een half open hut die zo te zien vooral door jeugd gebruikt wordt…..vanavond dus even niet. Ik heb de plek geconfisqueerd en verdedig het tegen alle mogelijke indringers.
Het rommelt stevig in de lucht dus ik ben benieuwd…zo nog even eten, ik hem me al even heerlijk gewassen in het meer en dan met de tenen omhoog.
Slaap lekker allemaal!
Voorbereidingen, rustdag.
Gisteravond begonnen met inpakken van de fietsspullen en de ‘nette’ kleren en lekker boek gelezen en muziek geluisterd.
Vanochtend laat wakker geworden en geprobeerd een kerkdienst op te starten, om de paar minuten liep de dienst van de ‘Open Hof’ vast dus terug naar ‘Our of Power’ wat ik op onderdelen ook wel graag zie.
Lotte vroeg hoe laat ik kwam omdat ze al op tijd zich klaar moest maken om met de groep het programma op school door te lopen. Dus de dienst maar afgebroken en om 10:00 uur zaten we samen aan de brunch. Lotte was brak, het was erg gezellig geweest in het centrum, gelukkig dat de laatste bus om 03:00 rijdt….Na wat afspraken voor de dag ben ik terug gegaan naar m’n kamer en heb zondag gevierd. Koffie zonder gebak..,gebak is overigens wel een vaste gewoonte dus dat was een minpuntje.
Tussen 12:00-16:00 uur heb ik de rugzak nog maar eens opnieuw ingedeeld, het paste met deze indeling verrassend beter en de routes en muziek gedownload zodat ik zo weinig mogelijk gebruik hoef te maken van internet (als het er al is) en nog maar eens bezig geweest met kaart en kompas. Alle mails van het werk bekeken en daar waar mogelijk antwoordt gegeven. Blijft een fijn gevoel dat de mailbox leeg is al groeit het lijstje ‘taken’ voor na de vakantie al wel weer aardig.
Ik had Lotte beloofd om haar mee te nemen naar het uitzichtpunt waar ik gister een poos had gezeten en dat hebben we na 16:00 uur gedaan. Verder nog wat kriskras door het wandelgebied gereden zonder een verder doel. Om 18:30 weer terug bij Lottes huisvesting om te wokken. Lotte was moe dus wilde het niet laat maken dus ik heb direct doorgepakt.
De fiets staat in het rek bij Lotte haar huisvesting en de auto met alle andere spullen die ik de komende drie dagen niet nodig denk te hebben ook. Mocht ik het allemaal niet redden wat ik van plan ben te doen dan is Lotte mijn achterdeurtje….ik hoop en ga er vanuit dat dat niet nodig zal zijn.
Teruggelopen naar mijn kamer, bedacht hoe ik van deze ‘niks gedaan dag’ een verslag zou kunnen maken. Ik heb zin aan morgen!!!
Lekker slapen en ik hoop dat ik morgen updaten kan.